والدین به طور کلی بر روی غذا خوردن کودکان خود حساسیت نشان می‌دهند و می‌توان گفت از اصلی‌ترین دغدغه‌های والدین تغذیه کودکان است. اگر کودکی نوپا داشته باشید احتمالا دیده‌اید که کودکتان به یکباره کم اشتها شده و حتی حاضر نیست غذایی که تا دیروز غذای مورد علاقه‌اش بوده را بخورد و یا از خوردن غذاهایی جدید فراری باشد. این دسته از مسائل طبیعی است و جای نگرانی وجود ندارد.اما مهم این است که والدین برخورد مناسبی با این دسته از رفتارها داشته باشند. به عنوان والدین می‌توانید با رفتار خود کودک را در این راه همراهی کنید. با رفتارهای خود یا او را به سمتی می‌برید که در انتخاب غذا، غذای سالم را ترجیح دهد که این عادات غذایی سالم را به همراه دارد و یا او را به پرخوری، پرخوری عصبی و یا بد غذایی سوق دهید.
اصولا پدر و مادرها به جای اینکه بر روی رابطه ایجاد شده خودشان با کودک و یا رابطه ایجاد شده کودک با غذا تمرکز کنند، مدام در ذهنشان این است که چیکار کنم کودکم غذا بخورد و یا اینکه چگونه این ماده‌ی غذایی را در برنامه‌ی غذایی او جای دهند. در سنین پایین رفتار پدر و مادر تا حد زیادی بر روی کودکان تاثیر دارند و الگوی اولیه آن‌ها در هر زمینه‌ای والدین می‌باشند پس در نتیجه عادات غذایی آن‌ها از این مسئله مستثنا نمی‌باشد و هنگامی که کودکان در سنین پایین قرار دارند والدین مسئول برنامه‌ی غذایی آن‌ها می‌باشند.
در ادامه به الگو‌های رفتاری والدین در مورد غذا خوردن کودک می‌پردازیم:
غذا شکل دیگر عشق
برخی از والدین بر این باور هستند که غذا همان عشق است. این دسته از افراد زمانی که برای دیگران غذا درست می‌کنند احساس خوبی نسبت به خودشان دارند و یا حتی زمانی که کودکی را می‌بینند که دارد با اشتیاق بستنی می‌خورد لذت می‌برند، زیرا این عقیده را دارند که خوردنی‌ها بخش مهمی از خاطرات دوران کودکی می‌باشند. این دیدگاه سبب می‌شود تا به کودک خود بیش از حد اندازه غذا دهند و بیشتر غذاهای ناسالم را وارد برنامه‌ی غذایی کودک می‌کنند. فراموش نکنید عشق یک احساس است و غذا تنها غذاست.
غذاهای ناسالم همیشه مخرب نیستند
برخی از والدین اصلا به کودک خود اجازه نمی‌دهند تا نوشابه یا شکلات و هر غذای ناسالم دیگری بخورند و این دسته از موادغذایی برای کودک خود ممنوع می‌کنند. این دسته از والدین کودک خود را از خوراکی‌هایی که مواد مغذی کمی دارند محروم می‌کنند و حتی زمانی که کودک مقاومت نشان می‌دهد او را مجبور به خوردن غذاهایی که از نظرشان مقوی است، می‌کنند. این رفتار سبب می‌شود تا ناراحتی و فشار با موضوع غذا خوردن همراه شود. همچنین در برخی موارد ممکن است این مسئله تا بزرگسالی نیز ادامه پیدا کند. در این مسیر کودکان یاد نمی‌گیرند تا به احساس گرسنگی خود توجه کنند چرا که حتی زمانی میل به غذا خوردن نداشته‌اند یک عامل بیرونی او را مجبور به غذا خوردن کرده است.
والدین، مختصصان تغذیه کودکان
این دسته از والدین اطلاعات بسیاری درباره‌ی موادغذایی مختلف دارند و همیشه نگران این موضوع هستند که تمام مواد مغذی مورد نیاز کودک را به او بخورانند. این گونه والدین اصولا از اصل قضیه دور می‌شوند چرا که از دید آن‌ها هاگ پروتئين لازم و بستنی کلسیم کافی را دارند. ایرادی که می‌توان از این برنامه غذایی گرفت این است که غذای سالم به ندرت در آن پیدا می‌شود.
غذا خوردن کودکان را رها کنید
والدینی که اجازه نمی‌دهند کودکشان طعم گرسنگی را بکشد سبب می‌شوند تا کودک از غذا خوردن فراری شود. در این زمان والدین همیشه نگران این هستند که کودکشان گرسنه بماند و در نتیجه به خوبی رشد نکند. کودکانی که در این شرایط رشد می‌کنند با این باور بزرگ می‌شوند که هیچگاه گرسنه نمی‌مانند و این موضوع می‌تواند باعث پرخوری او در آینده شود. همچنین آن‌ها از گرسنگی برای جلب توجه والدین خود استفاده می‌کنند.
آرامش کودکان در گرو غذا خوردن آن‌ها
والدین در این هنگام برای از بین بردن حس‌های بد کودک از غذا استفاده می‌کنند. این والدین به کودکان خود یاد می‌دهند تا با خوردن شیرینی و بستنی با احساسات بد خود مقابله کنند. به عنوان مثال زمانی که کودک پا درد است او را تشویق به خوردن غذا می‌کنند.
در نهایت برای از بین بردن این گونه از رفتارها سعی کنید در ابتدا با کودک خود صحبت کنید و عادات و رفتارهای او را بشناسید، این کار بسیار برای شما کمک دهنده خواهد بود.
